آن كه را چشم حقيقت بين است......اخرين منزل هستي اين است.
آدمي هر چه توانگر باشد ......چون به اين نقطه رسد مسكين است.

با سلام

شعر بسيار زيبايي انتخاب كرده‏ايد. خيلي استفاده كردم.

از اينكه مي‏بينم دوباره مطالب جديدي در وبلاگ شما هست خوشحالم. مدت زيادي بود از شما خبري نبود. بارها به وبلاگ شما سر زدم ولي آپ نمي‏شد.

خدا قوت التماس دعا

به به! خانوم خانوما!
احوالات شريف؟

چه عجب اين ورا!
مشعوف كرديد بانو

خوبي فاطمه جان؟

اميدوارم باز هم در مورد مسايل قرآني صحبت کنيد و ما هم استفاده کنيم.يا علي مدد

سلام،
من نه کوته نظر نبودم
مصداق آنچه تو با ما کردي هم نبودم
دل اهل صفا هم نشکوندم
البته از خدا شايد کمي بي خبر باشم اما از خودم بي خبر نيستم
غم آوارگي و در بدري افکندن ، نبوده در سر من

والله و بالله و تالله از بزرگان و بزرگان و بزرگانيد
دعاگو هستم و خواهم ماند
شعر پر از دلهره اي بود براي من و درونمو ريخت بهم و مثل آتش گرفته ها هستم الان